George Enescu

Origem: Wikipédia, a enciclopédia livre.
George Enescu

George Enescu (pronúncia em romeno: 'ʤěor.ʤe e'nes.ku/ (19 de Agosto 1881, Liveni – 4 de Maio 1955, Paris) foi um compositor, violinista, pianista, maestro e professor, proeminente músico romeno do século XX, um dos maiores da sua época.

Biografia

Nasceu na cidade de Liveni, Roménia. Desde pequeno, expressou sua paixão pela música começou a tocar violino com 4 anos tendo como professor Eduard Caudella.

Entre os anos 1888-1894 estudou no Conservatório de Viena, com os professores Joseph Hellmesberger (violino), Robert Fuchs e Sigismond Bachrich entre muitos outros. Os seus concertos nos quais interpretou obras de Johannes Brahms, Pablo Sarasate, Henri Vieuxtemps, Felix Mendelssohn-Bartholdy entusiasma a imprensa e o público, com apenas 12 anos.

Após a formatura do Conservatório de Viena com uma medalha de prata, prossegue os seus estudos no Conservatório de Paris (1895-99) com os professores para Armand Marsick, André Gedalge, Jules Massenet e Gabriel Fauré. Em 6 de fevereiro de 1898 faz sua estréia como compositor em Conciertos Colonne de París com a sua obra Opus 1, Poema Romeno. Admirado por Elisabeta, rainha da Romênia, foi convidado diversas vezes a tocar suas obras no Castelo de Peles em Sinaia.

Desde os primeiros anos do século XX, as mais conhecidas composições, são as duas Rapsodias Romenas (1901-02), a Suite nº 1 para orquestra (1903), a sua primera Sinfonía de Madurez (1905), Sete Canções para os versos de Clément Marot (1908). Seus concertos são dados em muitos países da Europa e acompanhados por pessoas prestigiadas como Alfredo Casella, Pau Casals, Louis Fournier e Richard Strauss.

Durante a Primeira Guerra Mundial permaneceu em Bucareste e conduzido a Sinfonia nº 9 Ludwig van Beethoven (que era tocada na íntegra pela primeira vez na Romênia), composições de Hector Berlioz, Claude Debussy, Richard Wagner, e também suas próprias composições: Symphony No. 2 (1913), Suíte nº 2 para orquestra (1915). No mesmo ano é a sua primeira edição do concurso de composição que tem o seu nome: George Enescu.

Depois da guerra, continuou a sua actividade dividida entre Romênia e a França. Nos Estados Unidos, liderou as orquestras da Filadélfia (1923) e Nova Iorque (1938).

Entre os seus alunos estão violinistas, como: Christian Ferras, Ivry Gitlis, Arthur Grumiaux, Ginette Neveu ou Yehudi Menuhin.

Filarmonica "George Enescu"- Romanian Athenaeum, Bucareste
Elisabeth de Wied com George Enescu e Dimitrie Dinicu

Ópera

  • Édipo, tragédia lírica em quatro actos, libretto de Edmond Fleg, op. 23 (1910-1931)

Sinfonias

  • Sinfonia No. 1 em mi bemol maior, op. 13 (1905)
  • Sinfonia No. 2 em lá maior, op. 17 (1912-1914)
  • Sinfonia No. 3 em dó maior, com coro, op. 21 (1916-1918)

Orquestral

  • Poème Roumaine, suite sinfónica para orquestra, op. 1 (1897)
  • Rapsódia Romena No. 1 em lá maior, op. 11 (1901)
  • Rapsódia Romena No. 2 em ré maior, op. 11 (1902)
  • Suite para orquestra No. 1 em mi bemol maior, op. 9 (1903)
  • Suite para orquestra No. 2 em dó maior, op. 20 (1915)
  • Suite para orquestra No. 3 em ré maior Suite Villageoise, op. 27 (1937-1938)

Câmara

Quartetos

  • Quarteto de cordas No. 2 em sol maior, op. 22 (1950-1952)

Sonatas

  • Sonata para violino No. 1 em ré maior, op. 2 (19??)
  • Sonata para violino No. 2 em fá menor op. 6 (1899)
  • Sonata para violino No. 3 em lá menor dans le caractère populaire roumain, op. 25 (1926)
  • Sonata para violoncelo No. 1 em fá menor, op. 26 (1898)
  • Sonata para violoncelo No. 2 em dó maior, op. 26 (1935)

Câmara

  • Octeto para Cordas, op. 7 (1900)
  • Dixtuor em ré maior, para instrumentos de sopro, op. 14 (1906)
  • Impressions d'Enfance, para violino e piano, op. 28 (1938)
  • Quinteto para piano em lá menor, op. 29 (1940)
  • Quarteto para piano No. 2 em ré menor, op. 22 (1943-1944)
  • Sinfonia de câmara, para 12 instrumentos, op. 33 (1954)
  • Concertstück, for viola e piano (1906)
  • Legende, para trompete e piano (1906)
  • Cantabile et Presto, para flauta e piano (1904)

Piano

  • Suite para piano No. 1 em sol menor, Dans le style ancien op. 3 (1897)
  • Suite para piano No. 2 em ré maior, op. 10 (1901/1903)
  • Suite para piano No. 3, Pieces impromptues op. 18 (1913-1916)
  • Sonata para piano No. 3 em ré maior, op 24 (1933-1935)
    • Sept Chansons de Clement Marot, para tenor e piano, op. 15 (1907-1908)

Referências

  • violino Virtuosos (from Paganini to 21st century) - Henry Roth 1997 ISBN 1-8879395-15-0
  • Axente, Colette, and Ileana Ratiu. 1998. George Enescu: Biografie documentara, tineretea si afirmarea: 1901-1920. Bucharest: Editura muzicala a U.C.M.R.
  • Bentoiu, Pascal. 1984. Capodopere enesciene. Bucharest: Editura muzicala a U.C.M.R.
  • Cophignon, Alain. 2006. Georges Enesco. Paris: Librairie Arthème Fayard («Bibliothèque des grands compositeurs»). ISBN 978-2-213-62321-4
  • Cosma, Viorel. 2000. George Enescu: A Tragic Life em Pictures. Bucharest: The Romanian Cultural Foundation Publishing House.
  • Malcolm, Noel. 1990. George Enescu: His Life and Music, with a preface by Sir Yehudi Menuhin. London: Toccata Press. ISBN 0-907689-32-9 (cloth); ISBN 0-907689-33-7 (pbk)
  • Malcolm, Noel. 2001. "Enescu, George." The New Grove Dictionary of Music and Musicians, ed. S. Sadie and J. Tyrrell. London: Macmillan.
  • Voicana, Mircea, Mircea Voicana, Clemansa Firca, Alfred Hoffman, Elena Zottoviceanu, em collaboration with Myriam Marbe, Stefan Niculescu, and Adrian Ratiu. 1971. George Enescu: Monografie. 2 vols. Bucharest: Editura Academiei Republicii Socialiste România.
  • M. Costin, G. E. (1938); V. Cheorghiu, Un muzician genial: G. E. (1944);

F. Brulez, G. E. (1947); B. Gavoty, Yehudi Menuhin-G. E. (Geneva, 1955); A. Tudor, E. (1956); L. Voiculescu, G. E. I OPERA Ş A Oedip (1956); A. Tudor, G. E.: VIAŢÂ em ImaginI (1959; Fr. tr., 1961);

  • G. E. on the 80th anniversary of his birth (1961);
  • G. Bălan, G. E.: Mesajul-Estetica (1962);
  • idem, E. (1963; Ger. tr., 1964);
  • F. Foni, N. Missir, M. Voicana, and E. Zottoviceanu, G. E. (1964); B. Kotlyarov, G. E. (Moscow, 1965);
  • E. Ciomac, E. (1968); M. Voicana et al., eds., G. E.: Monografie (2 vols., 1971);
  • R. Draghici, G. E. (Bacau, 1973);
  • M. Voicana, ed., ENESCIANA, I (1976; em Fr., Ger., and Eng.);
  • A Cosmovici, G. E. În LUMEA MUZICII Ş
  • I În familie (1990); N. Malcolm, G. E.:
  • His life and music (London, 1990); V. Cosma, G.E.: Cronica unei vieŢ
  • I Zbuciumstei (1991);
  • M. Brediceanu et al., celebrating G. E.:
  • A Symposium (Washington, D.C., 1997).
  • "Georges Enesco." Baker's biographical dictionary of musicians, Centennial Edition. Nicolas Slonimsky, Editor Emeritus. Schirmer, 2001.

Ligações externas