Origem: Wikipédia, a enciclopédia livre.
A Temporada de Fórmula 1 de 1956 foi a sétima realizada pela FIA. Teve como campeão o argentino Juan Manuel Fangio, da Ferrari.
Nesta temporada ainda não era disputado o campeonato de construtores.
Equipe
|
Construtor
|
Chassi
|
Motor
|
Pneu
|
Piloto
|
Corridas
|
Officine Alfieri Maserati
|
Maserati
|
250F
|
Maserati 250F1 2.5 L6
|
P
|
Stirling Moss
|
1–2, 4–8
|
Jean Behra
|
1–2, 4–8
|
Carlos Menditeguy
|
1
|
Luigi Piotti
|
1
|
Chico Landi
|
1
|
Gerino Gerini
|
1
|
José Froilán González
|
1
|
Cesare Perdisa
|
2, 4–7
|
Paco Godia
|
4–8
|
Piero Taruffi
|
5
|
Umberto Maglioli
|
7–8
|
Luigi Villoresi
|
8
|
Jo Bonnier
|
8
|
Owen Racing Organisation
|
Maserati BRM
|
250F P25
|
Maserati 250F1 2.5 L6 BRM P25 2.5 L4
|
P
D
|
Mike Hawthorn
|
1–2, 6
|
Tony Brooks
|
2, 6
|
Ron Flockhart
|
6
|
Alberto Uria
|
Maserati
|
A6GCM
|
Maserati 250F1 2.5 L6
|
P
|
Alberto Uria
|
1
|
Óscar González
|
1
|
Scuderia Ferrari
|
Ferrari
|
D50 555
|
Ferrari DS50 2.5 V8 Ferrari 555 2.5 L4
|
E
P
|
Juan Manuel Fangio
|
1–2, 4–8
|
Eugenio Castellotti
|
1–2, 4–8
|
Luigi Musso
|
1–2, 7–8
|
Peter Collins
|
1–2, 4–8
|
Olivier Gendebien
|
1, 5
|
Paul Frère
|
4
|
André Pilette
|
4
|
Alfonso de Portago
|
5–8
|
Wolfgang von Trips
|
8
|
Equipe Gordini
|
Gordini
|
T16 T32
|
Gordini 23 2.5 L6 Gordini 25 2.5 L8
|
E
|
Robert Manzon
|
2, 5–8
|
Élie Bayol
|
2
|
André Pilette
|
2, 5, 7
|
Hermano da Silva Ramos
|
2, 5–6, 8
|
André Milhoux
|
7
|
André Simon
|
8
|
Ecurie Rosier
|
Maserati
|
250F
|
Maserati 250F1 2.5 L6
|
P
|
Louis Rosier
|
2, 4–7
|
Vandervell Products
|
Vanwall
|
VW 2
|
Vanwall 254 2.5 L4
|
P
|
Maurice Trintignant
|
2, 4, 6, 8
|
Harry Schell
|
2, 4–6, 8
|
Mike Hawthorn
|
5
|
Colin Chapman
|
5
|
José Froilán González
|
6
|
Piero Taruffi
|
8
|
Gould's Garage (Bristol)
H.H. Gould
|
Maserati
|
250F
|
Maserati 250F1 2.5 L6
|
D
|
Horace Gould
|
2, 4, 6–7
|
Giorgio Scarlatti
|
Ferrari
|
500
|
Ferrari 500 2.0 L4
|
P
|
Giorgio Scarlatti
|
2
|
Scuderia Centro Sud
|
Maserati Ferrari
|
250F 500
|
Maserati 250F1 2.5 L6 Ferrari 500 2.0 L4
|
P
|
Louis Chiron
|
2
|
Luigi Villoresi
|
4
|
Harry Schell
|
7
|
Giorgio Scarlatti
|
7
|
Toulo de Graffenried
|
8
|
Piero Scotti
|
Connaught-Alta
|
B
|
Alta GP 2.5 L4
|
P
|
Piero Scotti
|
4
|
Automobiles Bugatti
|
Bugatti
|
T251
|
Bugatti 2.5 L8
|
E
|
Maurice Trintignant
|
5
|
Luigi Piotti
|
Maserati
|
250F
|
Maserati 250F1 2.5 L6
|
P
|
Luigi Villoresi
|
5–7
|
Luigi Piotti
|
7–8
|
André Simon
|
Maserati
|
250F
|
Maserati 250F1 2.5 L6
|
P
|
André Simon
|
5
|
Scuderia Guastalla
|
Maserati
|
250F
|
Maserati 250F1 2.5 L6
|
P
|
Umberto Maglioli
|
6
|
Gerino Gerini
|
8
|
Connaught Engineering
|
Connaught-Alta
|
B
|
Alta GP 2.5 L4
|
P
A
|
Archie Scott-Brown
|
6, 8
|
Desmond Titterington
|
6
|
Jack Fairman
|
6, 8
|
Les Leston
|
8
|
Ron Flockhart
|
8
|
Bob Gerard
|
Cooper-Bristol
|
T23
|
Bristol BS1 2.0 L6
|
D
|
Bob Gerard
|
6
|
Gilby Engineering
|
Maserati
|
250F
|
Maserati 250F1 2.5 L6
|
D
|
Roy Salvadori
|
6–8
|
Bruce Halford
|
Maserati
|
250F
|
Maserati 250F1 2.5 L6
|
D
|
Bruce Halford
|
6–8
|
Jack Brabham
|
Maserati
|
250F
|
Maserati 250F1 2.5 L6
|
D
|
Jack Brabham
|
6
|
Emeryson Cars
|
Emeryson-Alta
|
56
|
Alta GP 2.5 L4
|
D
|
Paul Emery
|
6
|
Ottorino Volonterio
|
Maserati
|
A6GCM
|
Maserati 250F1 2.5 L6
|
P
|
Ottorino Volonterio
|
7
|
A lista acima não inclui os competidores das 500 Milhas de Indianápolis de 1956.