Língua jaicó

Origem: Wikipédia, a enciclopédia livre.
Jaicó

Jeicó

Falado(a) em:  Brasil
Região: Jaicós, Piauí
Total de falantes: 0
Família: Macro-jê
 Oriental
  Jaicó
Códigos de língua
ISO 639-1: --
ISO 639-2: ---

O jaicó (ou jaikó, jeicó) é uma língua extinta pertencente ao tronco linguístico macro-jê, falada em Jaicós, Piauí.[1]

67 palavras foram recolhidas por von Martius (1863, p. 143).[2]

Vocabulário[editar | editar código-fonte]

O vocabulário jaicó de von Martius:[3]

Português Latim Jaicó
mulher negra aethiopissa tacayo
assar asso, are tiloschung
ouvir audio, ire uschiegkó
orelha auris aischeroh
tio avunculus iquaté
braço brachium aepang
breve brevis, e nohtutudäng
quente calidus, a, um ijahú
cabelo capillus grangsché
cabeça caput grangblá
céu coelum maecó
pescoço collum aepurgó
costela costa aemantaelä
dente dens ayanté
diabo diabolus pocklaeschü aqälé
dia dies fipiaco
dedo digitus aenaenongklang
casa domus y(l)rouró
dormir dormio, ire uhliong
comer edo, ere tiqua
coxa, fêmur femur aecroh
filha filia scharrepiú
filho filius scharrété
tratado foedus, a, um nohmĕlĕniheh
folha folium arandische
frio frigidus a, um ohntü(hl)
homem branco homo albus tipiaeung
homem negro homo niger tickah
fogo ignis ping
jovem juvenis oopáung
lavar lavo, are namblú
língua lingua aenettá
longo longus, a, um nohriähniheng
lua luna paang
magro macer, a, um nohnpütü(hl)
peito mamma aejussi
mão manus aenaenong
mãe mater
homem membr. vir. aereng
mulher membr. mul. aeoaénū
morrer morior nong(e)roh
nariz nasus aenecopiöh
noite nox coco
cair occido tiuing
olho oculus alepuh
boca os, oris aingko
pau paler
cuia de cabaça patera cucurbitina ae(e)rû
peito pectus aejussi
pes aepähno
gordo pinguis, e nohtŏnĭheh
menina puella juckqué
linda pulcher, a, um nohr(l)äniheh
ramo ramus arandische
mulato semiaethiops (mulatto) mandattú
sol sol chügkrá
irmã soror nempiaepiú
estrela stella bräcklüh
floresta, mata sylva oütü
tabaco tabacum pâeih
terra terra chgkü
concha trulla cărá
barriga venter aepu
vento ventus ongkthü
ver video, ere u(l)epú
umbigo umbilicus aequakrüng
unha unguis aenaenongsiaé

Referências

  1. Nikulin, Andrey. 2020. Proto-Macro-Jê: um estudo reconstrutivo. Tese de Doutorado em Linguística, Universidade de Brasília.
  2. Ramirez, H., Vegini, V., & França, M. C. V. de. (2015). Koropó, puri, kamakã e outras línguas do Leste Brasileiro. LIAMES: Línguas Indígenas Americanas, 15(2), 223 - 277. doi:10.20396/liames.v15i2.8642302
  3. von Martius, Carl Friedrich Philip. 1867. Wörtersammlung Brasilianischer Sprachen. (Beiträge zur Ethnographie und Sprachenkunde Amerikas zumal Brasiliens, II.) Leipzig: Friedrich Fleischer.