Eigilo de Fulda

Origem: Wikipédia, a enciclopédia livre.

Eigilo (em latim: Eigil ou Aeigil Fuldensis; c. 750822 (72 anos)) foi o quarto abade de Fulda. Ele era sobrinho e foi o biógrafo do fundador (em 742/744) e primeiro abade (747-779), Santo Estúrmio,[1] um discípulo de São Bonifácio. Tudo o que sabemos de Eigilo vem principalmente da obra "Vita Aegili", uma hagiografia que o monge e professor em Fulda, Candidus Bruun, escrito na época de sua morte.[2]

Os pais de Eigilo, que eram nobres na Nórica, enviaram-no para a abadia (ainda na época de Sturm) para ser educado.[3] Quando ele morreu, em 779, foi sucedido por Baugulf.[4]

O abade seguinte, Ratgar, com sua excessiva severidade, provocou graves divisões entre os monges. Em 811, eles, possivelmente incluindo Eigilo, pediram ao imperador Carlos Magno que removessem o abade. Finalmente, 817, Ratgar foi banido por Luís, o Piedoso, que enviou dois delegados, Aarão e Adalfrido, e mais alguns associados para reformarem a abadia.[5][6] Eigilo foi eleito no ano seguinte[7] e, segundo Cândido, a harmonia voltou ao mosteiro.[8] Num poema,[9] seu aluno e sucessor, Rábano Mauro (Hrabanus Maurus), celebrou sua clemência e gentileza, em linha com o retrato elogioso já fornecido por Cândido.

Sob Eigilo, diversas obras foram dedicadas em Fulda. Em 819, o arcebispo Haistolf foi até lá para dedicar a Basílica de São Bonifácio (que foi considerado co-fundador da abadia com São Sturm) e as relíquias de Bonifácio - ossos - foram transladadas para lá.[7]

Eigilo morreu em 822 e foi sucedido por Rábano, que era então o principal professor da escola em Fulda.[7] Cândido trata Eigilo como santo, mas outros autores, incluindo Rábano, não.

Referências

  1. «Vida de Santo Estúrmio» (em inglês) 
  2. Candidus Bruun, Vita Aeigili, in E. Duemmeler, ed. Monumenta Germaniae Historica Poetae Latini Aevi Carolini II (Berlin, 1884), pp. 94-117.
  3. Candidus Bruun, Vita Eigili, in E. Duemmeler, ed. Monumenta Germaniae Historica Scriptores XV.1 (Hannover, 1887), cap.1
  4. Annales Fuldenses in Monumenta Germaniae Historica Scriptores 1, p. 353.
  5. Candidus Bruun, Vita Aeigili, in E. Duemmeler, ed. Monumenta Germaniae Historica Poetae Latini Aevi Carolini II (Berlin, 1884), p. 100.
  6. Candidus Bruun, Vita Eigili, in E. Duemmeler, ed. Monumenta Germaniae Historica Scriptores XV.1 (Hannover, 1887), cap.3
  7. a b c Annales Fuldenses in Monumenta Germaniae Historica Scriptores 1, p. 357.
  8. Candidus Bruun, Vita Aeigili, in E. Duemmeler, ed. Monumenta Germaniae Historica Poetae Latini Aevi Carolini II (Berlin, 1884), p.
  9. Hraban Maur in Monumenta Germaniae Historica Poetaes Latini Aevi CarolingiII, poem 14.

Bibliografia[editar | editar código-fonte]

  • Candidus Bruun. Vita Aeigili, liber II (= vita metrica). In E. Duemmeler, ed. Monumenta Germaniae Historica Poetae Latini Aevi Carolini Vol. II. Berlin, 1884, pp. 94–117.
  • Gereon Becht-Jördens. "Vita Aegil abbatis Fuldenis a Candido ad Modestum edita prosa et versibus. Ein Opus geminum des IX. Jahrhunderts. Einleitung und kritische Edition" (phil. Diss. Heidelberg), Marburg (Selbstverlag) 1994.
  • Gereon Becht-Jördens. Die Vita Aegil abbatis Fuldensis des Brun Candidus. Ein opus geminum aus dem Zeitalter der anianischen Reform in biblisch figuralem Hintergrundstil. Frankfurt am Main 1992 (ISBN 3-7820-0649-6).
  • Gereon Becht-Jördens. "Die Vita Aegil des Brun Candidus als Quelle zu Fragen aus der Geschichte Fuldas im Zeitalter der anianischen Reform." In Hessisches Jahrbuch für Landesgeschichte 42 (1992), pp. 19–48.
  • Christine Ineichen-Eder. "Künstlerische und literarische Tätigkeit des Candidus-Brun von Fulda." In Fuldaer Geschichtsblätter 56, 1980, p. 201-217 (without notes but with illustrations of considerable value also in Winfrid Böhne (Ed.). Hrabanus Maurus und seine Schule. Festschrift der Rabanus-Maurus-Schule 1980. Fulda 1980, p. 182-192.
  • Pius Engelbert (1968), Die Vita Sturmi des Eigil von Fulda: Literarkritisch-historische Untersuchung und Edition
  • Chr. Browerus, Vita Sancti Stumi Primi Abbatis Fuldensis, in Sidera Germaniae (Mainz, 161:6), pp. 5–24. The critical edition is found in Monumenta Germaniae Historica, Scriptores, vol. II, pp. 366–77.

Ligações externas[editar | editar código-fonte]