Herman Hertzberger

Origem: Wikipédia, a enciclopédia livre.
Herman Hertzberger
Herman Hertzberger
Nascimento 6 de julho de 1932 (91 anos)
Amesterdão
Cidadania Reino dos Países Baixos
Filho(a)(s) Akelei Hertzberger
Alma mater
Ocupação arquiteto, professor universitário
Prêmios
Empregador(a) Universidade Técnica de Delft

Herman Hertzberger (nascido em 6 de julho de 1932) é um dos arquitetos holandeses mais famosos, professor emérito e o último arquiteto holandês a receber a prestigiada Royal Gold Medal. Hertzberger é um dos mais antigos arquitetos holandeses ativos.

Biografia[editar | editar código-fonte]

Edifício de escritórios Centraal Beheer, participação interna, Apeldoorn 1972.

Herman Hertzberger nasceu em 6 de julho de 1932 em Amsterdã.[1]

Ele completou seus estudos na Delft University of Technology em 1958, onde foi professor de 1970 a 1999.[1]

Carreira[editar | editar código-fonte]

Estruturalismo[editar | editar código-fonte]

Hertzberger pode ser considerado, junto com Aldo van Eyck, a influência por trás do movimento estruturalista holandês das décadas de 1960 e 1970. Entre os edifícios mais conhecidos de Hertzberger estão as casas experimentais conhecidas como casas "Diagoon" (1971), a escola Montessori em Delft (1966-70) e o prédio administrativo do edifício Centraal Beheer Insurance Company em Apeldoorn (1970-72). Ele acreditava que o papel do arquiteto não era fornecer uma solução completa, mas fornecer uma estrutura espacial a ser preenchida pelos usuários. Esta ideia vem do Manifesto of the participation movement, iniciado em 1961 por John Habraken com seu livro Supports - An Alternative to Mass Housing.[2] Herman Hertzberger foi um dos primeiros arquitetos a produzir soluções arquitetônicas com a participação do usuário. Centraal Beheer e as casas "Diagoon" pertencem aos exemplos mais inspiradores do movimento de Participação internacional.

A seguradora Centraal Beheer deixou o prédio e, no momento, ele está sendo convertido em casas com jardins no telhado e várias instalações compartilhadas. O ponto de partida de Hertzberger - que o edifício pode ser usado para várias funções - pode ser testado com isso.

Hertzberger é criticado pela deselegância das fachadas de seus edifícios, pois está mais interessado no funcionamento e no interior dos edifícios que projeta do que na estética das fachadas.[3] Edifícios posteriores com fachadas atraentes - como Waternet em Amsterdã - mostram que o estilo de Hertzberger evoluiu, também através da colaboração com Laurens Jan ten Kate.

Livros[editar | editar código-fonte]

  • Hertzberger, Herman ... e.a. (2013). The future of architecture / comp. and ed.: Vibeke Gieskes ... e.a.; transl.: George Hall ... e.a. NAI010, Rotterdam. 95 p. ISBN 978-946-208-082-9.
  • Hertzberger, Herman (2010). Het structuralistische gezicht van de sociale ruimte / red.: Francine van den Berg, Roos Hulscher. Heerlen, Vrienden van het Vitruvianum. 34 p. ISBN 978-949-083-700-6. Samenvatting van de zevende Peutz-lezing in Schunck te Heerlen, 2010.
  • Hertzberger, Herman (2009). The schools of Herman Hertzberger = Herman Hertzberger: alle scholen / met teksten van Herman Hertzberger & Abram de Swaan; Dutch text ed./tekstred.: Els Brinkman; transl. into English/vert.: Beverley Jackson. 010 Publishers, Rotterdam. 176 p. ISBN 978-906-450-646-8.
  • Hertzberger, Herman (2007). Herman Hertzberger over Dick Hillenius over Herman Hertzberger / tek.: Herman Hertzberger; foto's: Ger van der Vlugt. Huis Clos, Oude Tonge. 23 p. ISBN 978-907-902-001-0 in hoes. (Huis Clos-reeks ; 27). Uitg. mede n.a.v. Hertzbergers 75e verjaardag. Opl. van 150 ex. Bevat: Dick Hillenius over Herman Hertzberger: inleiding bij een tentoonstelling; Herman Hertzberger over Dick Hillenius: weergave van een gesprek met Ben van Melick.
  • Hertzberger, Herman, e.a. (2004). Cultuur onder dak = Shelter for culture: Herman Hertzberger & Apeldoorn / foto’s: Hein de Bouter ... e.a.; tek.: Architectuurstudio Herman Hertzberger; vert.: John Kirkpatrick. Uitgeverij 010, Rotterdam. 70 p. ISBN 90-6450-530-6. Bouwgeschiedenis van het culturele centrum CODA van Apeldoorn.
  • Hertzberger, Herman (2002). Articulations / ed.: Birgit Lutosch; transl. from the Dutch: John Kirkpatrick ... e.a. Prestel, Munich. 223 p. ISBN 3-7913-2791-7. Trabalho de visão geral.
  • Hertzberger, Herman (1996-1999). Lessen in architectuur. Uitgeverij 010, Rotterdam. 2 dln., gebaseerd op Lessons for students in architecture. Uitgeverij 010, Rotterdam, 1991. Oorspr. versch. als een verzameling Nederlandstalige collegedictaten. [Zie onder de titel uit 1982/1988]. Dl.1 (1996): Ruimte maken, ruimte laten / red. Nederlandse uitg.: Meta Berghauser Pont. 272 p. ISBN 90-6450-293-5. Dl.2 (1999): De ruimte van de architect / red.: Jop Voorn. 287 p. ISBN 90-6450-379-6. Eng. uitg. o.d.t.: Space and the Architect: lessons in Architecture 2. Uitgeverij 010, Rotterdam, 2010. 291 p. ISBN 978-906-450-733-5. Explicação dos recursos espaciais através de trabalhos próprios e de terceiros, através da arquitetura tradicional, pinturas e esculturas.
  • Hertzberger, Herman. Lüchinger, Arnulf. Rietveld, Rijk. (1987). Herman Hertzberger 1959-86 – Bauten und Projekte, Buildings and Projects, Bâtiments et projets. Arch-Edition Den Haag. 383 p. ISBN 90-71890-01-5. Obras, projetos e planos executados no período 1959-1986. (Bienal Mundial de Arquitetura 1987, Prêmio Medalha de Ouro).
  • Hertzberger, Herman (1982/1988). Theorie en praktijk van het ontwerpen: samenvatting colleges architectuurbeschouwing, 1973-1982/1988, Herman Hertzberger. Dl A: Het openbare rijk. 2e gew. dr. Vakgroep 13 Architectuurbeschouwing, Delft. 1984. 93 p. Oorspr. uitg.: 1982. Dl B: Ruimte maken, ruimte laten. Vakgroep 13 Architectuurbeschouwing, Delft. 1984. 93 p. Dl C: Uitnodigende vorm / vert.: Madou Hillenius. Steenkist, Delft, 1988. 127 p. ISBN 90-800192-1-6.

Prêmios[editar | editar código-fonte]

Construções[editar | editar código-fonte]

Referências[editar | editar código-fonte]

  1. a b Herman Hertzberger na base de dados archINFORM
  2. Supports - An Alternative to Mass Housing, London 1972. Manifesto of the participation movement. First edition in Dutch: De dragers en de mensen - Het einde van de massawoningbouw, Amsterdam 1961. Further editions: Italian 1974, Spanish 1975, German 2000 (with illustrations).
  3. «Architect Herman Hertzberger ontwierp de Grote Zaal en TivoliVredenburg: hoe kijkt hij naar het gebouw?». De Utrechtse Internet Courant (em inglês). 25 de janeiro de 2019. Consultado em 5 de julho de 2021 
  4. «Constructive criticism: the week in architecture». The Guardian. 9 de dezembro de 2011. Consultado em 10 de fevereiro de 2012 
  5. UVA Today News, 4 March 2015.
  6. Accademici d'Onore Arquivado em 2013-06-19 no Wayback Machine (in Italian). Accademia delle Arti del Disegno, Florence. Accessed June 2013.