Usuário:Eduardo P/Porrinho
| ||||
|---|---|---|---|---|
| Município | ||||
 | ||||
| Gentílico | porriñés, -a | |||
| Localização | ||||
| País | Espanha | |||
| Comunidade autónoma | Galícia | |||
| Província | Pontevedra | |||
| Alcaide | Nelson Santos Argibay (CxP) | |||
| Características geográficas | ||||
| Área total | 61,2 km² | |||
| População total (2010) | 17,977 hab. | |||
| Densidade | 0,3 hab./km² | |||
| Altitude | 32 m | |||
| Código postal | 36400 | |||
O Porriño (em galego), Porriño (em espanhol) ou Porrinho (em português) é um município da província de Pontevedra, Galícia, noroeste da Espanha. Pertence à comarca de Vigo, em concreto ao Vale da Louriña. Segundo o IGE em 2010, a cidade tinha 17.977 habitantes. O seu gentílico é (veja no Galizionario) é Porriñés.
Limita à norte com o município de Mos, à noroeste com Vigo, à oeste com Gondomar, à sul com Tui, à sudoeste com Salceda de Caselas e à leste com Ponteareas.
Geografia[editar | editar código-fonte]
Está atravesado por el río Louro, tributario del río Miño. Ocupa el centro de un amplio valle llamado valle de la Louriña. Hacia el límite sur del municipio hay una zona pantanosa llamada Gándaras de Budiño, zona de anidamiento de aves migratorias y uno de los ecosistemas más ricos de Europa.
- Altitud: 109 metros.
- Latitud: 42º 10' N
- Longitud: 008º 37' O
Meio ambiente[editar | editar código-fonte]
O Porriño sofre uma degradação ambiental desde o início do século XX, o que estão tentando amenizar.[1].
No atual emprazamento dos parques industrias do município estendia-se um enorme ecossistema de lagoas, habitat de muitas espécies. A maioria deste território foi secado e recheado do que apenas se conserva o espaço natural das Gândaras de Budiño. Neste local encontram-se espécies vegetais e animais. Na fauna destacam-se o cágado-de-carapaça-estriada e a erceta comum. Na flora destaca a presença de uma planta carnívora, a Drosera rotundifolia.
O rio Louro, além disso, que atravessa esta zona e a própria cidade do Porriño, está muito contaminado <ref> = galego A gota que cúmulo o copo do estragado rio Louro </ ref>. Também as pedreiras representam um forte impacto paisagístico e acústico.
História[editar | editar código-fonte]
No municipio encontráronse abundantes vestixios do Paleolítico e da Idade de Bronce, especialmente na parroquia de Budiño, o que evidencia unha moi temporá ocupación do territorio.
Durante a Idade Media o réxime señorial estivo fortemente consolidado no Porriño, dominado por castelos dos que hoxe apenas se conservan restos: os castelos de Mirabel e Orbenlle e a fortaleza de Erbilone.
O Porriño naceu como poboación de cruce de camiños, situado ademais na ruta de peregrinación a Santiago dende Portugal.
Formou parte da provincia de Tui ata a división constitucional e a reforma posterior, que derivou na súa inclusión definitiva na provincia de Pontevedra. A totalidade das parroquias integrábanse daquela na xurisdición do Porriño, dependente do Conde de Salvaterra do Miño, agás Budiño con xurisdición propia dos veciños.
Neste territorio, nos primeiros anos do século XIX, chegaron a funcionar concellos en Mosende e O Porriño. Iniciado o proceso de constitución definitiva dos concellos actuais, no século XIX, dentro do Partido xudicial de Tui, créase o concello do Porriño, integrado daquela por sete parroquias, aínda que coa mesma estrutura superficial. Con posterioridade, en 1904, creouse a parroquia de Cans, segregada da de Atios; ademais dende 1920 funciona a Entidade Local Menor de Chenlo.
Patrimônio[editar | editar código-fonte]
En 2007, o Concello do Porriño promoveu unha votación popular para escoller sete lugares destacados no municipio, as sete marabillas do Porriño. As escollidas, por esta orde, foron as seguintes:
- Faro de Budiño, un monte formado por enormes penas de granito con paredes case verticais, visible dende todo o val da Louriña.
- Casa do Concelho, um edifício construído entre 1921 e 1924 en estilo rexionalista. O seu autor é o arquiteto porriñés Antonio Palacios.
- Gândaras de Budiño, uma zona úmida criada pola confluencia do río Louro con varios regatos, creando un sistema de lagoas, brañas e bosques de ribeira. Forma parte da Rede Natura 2000.
- Roteiro da rocha e a auga en Carracido, un percorrido circular duns 4 quilômetros no que se atopan penedos, zonas arboradas, muíños, lavadoiros, etcétera.
- Muíños de auga das parroquias, elementos do patrimônio popular espallados polas sete parroquias, máis de corenta atópanse restaurados.
- A Risca, zona de 10 hectáreas dentro do monte Gulpilleira do Porriño, con abundantes penedos de formas singulares e boas vistas sobre o val.
- Fonte do Cristo, outra obra de Antonio Palacios, inaugurada en 1905, de estilo eclético e caráter vertical, combina a pedra co ferro e a louza.
A casa do concelho do Porriño foi recentemente reformada e ampliada, a partir do edificio construído por Antonio Palacios para este uso e inaugurado en 1924. É unha edificación en pedra dotada dunha gran monumentalidade en relación coa pouca superficie que ocupa, na que resalta un pórtico na súa parte frontal, a torre ameada, a profusión de vans e a rica ornamentación. O edificio ardeu no ano 1976, destruíndose o seu interior na práctica totalidade. A reforma iniciada posteriormente remata en 1983. En todo caso, a insuficiencia espacial foi cada vez máis patente e levou á ampliación lateral do edificio en datas máis recentes.