Francisco Cisneros e Mendoza

Origem: Wikipédia, a enciclopédia livre.

Francisco Cisneros y Mendoza (1644–1724) foi um prelado católico romano que serviu como Bispo Auxiliar de Lima (1702–1724) e Bispo Titular de Mactaris (1702–1724).[1]

Biografia[editar | editar código-fonte]

Francisco Cisneros y Mendoza nasceu em 1644 em Lima, no Peru.[2] A 12 de junho de 1702, foi escolhido pelo Rei da Espanha e confirmado pelo Papa Clemente XI como Bispo Auxiliar de Lima e Bispo Titular de Mactaris.[1][2] Em novembro de 1703, foi consagrado bispo por Melchor Liñán y Cisneros, arcebispo de Lima.[2] Serviu como Bispo Auxiliar de Lima até à sua morte em 1724.[1][2]

Enquanto bispo, foi o consagrador principal de Nicolás Urbán de Mota y Haro, Bispo de La Paz (1703); Diego Montero del Aguila, Bispo de Concepción (1710); e Antonio de Zuloaga, Arcebispo de Lima (1715).[2]

Referências

  1. a b c Ritzler, Remigius; Sefrin, Pirminus (1952). Hierarchia catholica medii et recentioris aevi. V. Patavii: Messagero di S. Antonio. 526 páginas  (in Latin)
  2. a b c d e Cheney, David M. «Bishop Francisco Cisneros y Mendoza». Catholic-Hierarchy.org. Consultado em 16 de junho de 2018  [self-published]