Macario Santiago Kastner

Origem: Wikipédia, a enciclopédia livre.
Macario Santiago Kastner
Nascimento 15 de outubro de 1908
Londres
Morte 12 de maio de 1992 (83 anos)
Lisboa
Cidadania Portugal
Ocupação professor universitário, músico, musicólogo
Prêmios
  • Grã-Cruz da Ordem do Infante Dom Henrique
  • Comendador da Ordem Militar de Sant'Iago da Espada
Empregador(a) Conservatório Nacional de Lisboa
Instrumento cravo

Carl Macario Santiago Kastner[1] (Londres, 15 de outubro de 1908Lisboa, 12 de maio de 1992) foi um musicólogo, instrumentista, professor e crítico musical inglês, mais conhecido pelo seu trabalho de investigação em Música Antiga e, em particular, na Musicologia ibérica.[2][3]

Biografia[editar | editar código-fonte]

Influenciado pelo contexto familiar, constituído por músicos e fabricantes de instrumentos, estudou Música em Londres, Amesterdão,[3] Leipzig e Berlim[2] com alguns dos maiores mestres da altura, como Hans Belz, Günther Ramin, Friedrich Högner e Hans Prüfe.[1]

Em 1929 estabelece-se em Barcelona[4] onde, sob influência de Higino Anglés, nasce o seu interesse pelo estudo da Música Antiga e da Musicologia ibérica.[1][3]

Em 1934 radica-se em Portugal,[4][5] onde integra a Comissão de Musicologia da Fundação Calouste Gulbenkian, a convite da instituição, e realiza os primeiros trabalhos de catalogação de arquivos musicais em Portugal. Desempenhou funções como professor no Conservatório Nacional de Lisboa[1] e produziu uma vasta obra bibliográfica na temática da Musicologia.[3] Foi professor de Manuel Morais (n. 1943), Joaquim Simões da Hora (1941-1996), Manuel Carlos de Brito (n. 1945), Gerhard Doderer (n. 1944), Cremilde Rosado Fernandes (n. 1940), Rui Vieira Nery (n. 1957), e Constança Capdeville (1937-1992).

Encontra-se colaboração da sua autoria na revista luso-brasileira Atlântico.[6]

Obra (Selecionada)[editar | editar código-fonte]

  • Música Hispânica: O estilo do Padre Manuel R. Coelho e a interpretação da música hispânica para tecla desde 1450 até 1650, Lisboa: Editorial Ática, 1936.
  • Contribución al estúdio de la música española y portuguesa, Lisboa: Editorial Ática, 1941.
  • Federico Mompou, Madrid: Consejo Superior de Investigaciones Cientificas, 1947.
  • Carlos Seixas, Coimbra: Coimbra Editora, 1947.
  • Antonio und Hernando de Cabezón: Eine Chronik dargestellt am Leben zweier Generationen von Organisten, Tutzing: Hans Schneider, 1977.
  • Três Compositores Lusitanos para Instrumentos de Tecla/Drei Lusitanische Komponisten für Tasteninstrumente: António Carreira, Rodrigues Coelho, Pedro de Araújo, Lisboa: Fundação Calouste Gulbenkian, 1979.
  • The Interpretation of 16th- and 17th-Century Iberian Keyboard Music, translated from the Spanish by Bernard Brauchli, Monographs in Musicology N.º 4, Stuyvesant, NY: Pendragon Press, 1987.
  • Antonio y Hernando de Cabezón, Spanish translation and foreword by Antonio Baciero, Burgos: Editorial Dossoles, 2000.

Artigos (Selecionados)[editar | editar código-fonte]

  • "Tres libros desconocidos com música orgânica en las Bibliotecas de Oporto y Braga", Anuário Musical, vol. I, Barcelona, CSIC, 1946, pp. 143–151.
  • "Los manuscritos musicales n.º 48 y 242 de la Biblioteca General de la Universidad de Coimbra", Anuário Musical, Barcelona, CSIC, Vol. V, 1950, pp. 78–96.
  • “Orígenes y evolución del tiento para instrumentos de tecla”, Anuário Musical, Barcelona, CSIC, Vol. XXVIII, 1973, pp. 11–86.
  • "Interpretación de la música hispana para tecla de los siglos XVI y XVII", Anuario Musical, vol. XXVIII–XXIX, Barcelona, CSIC, 1976, pp. 87–154.

Edições Musicais com Estudo Introdutório (Seleção)[editar | editar código-fonte]

  • Facultad Orgánica, Francisco Correa de Arauxo, Barcelona: Instituto Español de Musicología, CSIC, vol. I e vol. II, 1948 e 1952.
  • Flores de Música de P. Manuel Rodrigues Coelho, Portugaliae Musica, volumes I e II, Lisboa, Fundação Calouste Gulbenkian, 1959 e 1961.
  • 80 Sonatas para Tecla, Carlos Seixas, Portugaliae Musica, vol. X. Lisboa: Fundação Calouste Gulbenkian, 1965.
  • Antologia de Organistas do Séc. XVI, Portugaliae Musica, Vol. XIX, Lisboa, Fundação Calouste Gulbenkian, 1969.

Partituras (Seleção)[editar | editar código-fonte]

  • Cravistas Portugueses, Mainz: B. Schott’s Söhne, vol. I e vol. II, 1935 e 1950.
  • P. Manuel Rodrigues Coelho: 5 Tentos, Mainz: Schott’s Söhne, 1936.
  • António de Cabezón: Claviermusik, Mainz: Schott’s Söhne, 1951.
  • Silva Iberica, Mainz: Schott’s Söhne, vol. I e vol. II, 1954 e 1965.
  • P. Manuel Rodrigues Coelho: 4 Susanas, Mainz: Schott’s Söhne, 1955.
  • P. António Soler: 2 x 2 Sonatas, Mainz: Schott’s Söhne, 1956.
  • António de Cabezón: Tientos und Fugen aus den Obras, Mainz: Schott’s Söhne, 1958.
  • Otto Tentos del Cinquecento di Autori Portoghesi e Spagnoli per Strumenti a Tastiera, Milano: Suvini Zerboni, 1970.
  • P. António Soler: 6 Conciertos de dos Órganos Obrigados, 2 vols., Mainz: Schott’s Söhne, 1972.
  • Kompositionen fur Tasteninstrumente: Antonio de Cabezón und Zeitgenossen; Antonio de Cabezón y Contemporáneos: Composiciones para Instrumentos de Tecla, Musikverlag Wilhelm Zimmermann, 1973.
  • Pedro de Araújo: Cinco peças para instrumentos de tecla, Lisboa: Valentim de Carvalho, 1978.

Homenagens[editar | editar código-fonte]

Referências

  1. a b c d e f g h i Rui Vieira Nery. «Santiago Kastner (1908-1992) - Centenário do nascimento». Biblioteca Nacional de Portugal. Consultado em 2 de maio de 2015 
  2. a b c «Espólio de Santiago Kastner doado à BN». Destak/Lusa. 14 de julho de 2009. Consultado em 3 de maio de 2015 
  3. a b c d Enrique Franco (16 de maio de 1992). «Santiago Kastner, musicólogo ibérico» (em espanhol). El País. Consultado em 3 de maio de 2015 
  4. a b João Céu e Silva (18 de julho de 2009). «O inglês do cravo seduzido por Lisboa». Diário de Notícias 
  5. «Doação do Espólio do musicólogo Santiago Kastner à BNP». Biblioteca Nacional de Portugal. Consultado em 2 de maio de 2015 
  6. Helena Roldão (12 de Outubro de 2012). «Ficha histórica:Atlântico: revista luso-brasileira (1942-1950)» (pdf). Hemeroteca Municipal de Lisboa. Consultado em 25 de Novembro de 2019 
  7. a b «Cidadãos Estrangeiros Agraciados com Ordens Portuguesas». Resultado da busca de "Macário Santiago Kastner". Presidência da República Portuguesa. Consultado em 10 de agosto de 2019 

Bibliografia[editar | editar código-fonte]

  • Alegria, José Augusto (1992), “A Singularidade da Obra do Prof. Kastner no Panorama Musicológico Português”, in Livro de Homenagem a Macario Santiago Kastner, editores: Maria Fernanda Cidrais Rodrigues, Manuel Morais e Rui Vieira Nery, Lisboa, Fundação Calouste Gulbenkian, pp. 17–32.
  • Lopez-Calo, José e Brito, Manuel Carlos (2001), “Kastner, Macario Santiago”, The New Grove Dictionary of Music and Musicians, Segunda Edição, Londres, Macmillan.
  • Nery, Rui Vieira (2010), “Kastner, Macario Santiago”, in Enciclopédia da Música em Portugal no Século XX, Círculo de Leitores e Temas e Debates, volume 2, pp. 671–673.

Ligações externas[editar | editar código-fonte]

Ícone de esboço Este artigo sobre Música erudita é um esboço. Você pode ajudar a Wikipédia expandindo-o.