Roza Sarkisian

Origem: Wikipédia, a enciclopédia livre.
Roza Sarkisian

Roza Sarkisian
Nome completo Саркісян Роза Володимирівна
Nascimento 20 de janeiro de 1987 (37 anos)
Estepanaquerte, Oblast Autónomo do Alto Carabaque, União Soviética
Nacionalidade ucraniana
Ocupação diretora de teatro, curadora

Roza Sarkisian (transliteração em ucraniano: Саркісян Роза Володимирівна, Estepanaquerte, 20 de janeiro de 1987) é uma diretora de teatro e curadora de artes azerbaijanese naturalizada ucraniana.[1]

Biografia[editar | editar código-fonte]

Sarkisian nasceu em Estepanaquerte, região que integrava a Oblast Autónomo do Alto Carabaque, no período que o Azerbaijão fazia parte do radar de influência da União Soviética.[2][3]

Iniciou estudos na área Ciências Políticas na Universidade Nacional de Kharkiv, porém não concluiu o curso.[4] Formou-se em direção teatral na Universidade de Artes Ivan Kotlarewski, localizada em Carcóvia, no ano de 2012.[4]

Em seu período artístico em Carcóvia foi fundadora e diretora artística da casa de espetáculos independente De Facto Theatre (2012-2017), onde dirigiu a peça Yes my Führer de Brigitte Schwaiger, dentre outras peças de teatro ao longo desses seis anos de funcionamento.[5][6] Com o fechamento do teatro, entre os ano de 2017 e 2019, Roza trabalhou como diretora-chefe de teatro do primeiro teatro acadêmico ucraniano voltado a lecionar para crianças e jovens em Lviv, próximo a fronteira do país com a Polônia.[6][7][8] Na empreitada em Lviv, trabalhou com a dramaturga polonesa Joanna Wichowska na produção de Beautiful, Beautiful, Beautiful Times.[9][10] No mesmo biênio, foi Diretora de Equipe no Teatro Acadêmico Nacional de Ivano-Frankivsk.[11]

Sarkisian também trabalhou com o Teatro Powszechny em Varsóvia (2021), Teatro Acadêmico Lesia Ukrainka em Lviv (2020), Kyiv Academic Theatre Actor (2018), o Teatro Acadêmico da Juventude Russa em Moscou (2013) e no o Teatro Acadêmico Udmurt de Drama Russo (2013).[12][13][14][15]

No ano de 2020, encenou uma performance pós-documental baseada nas experiências de atores e atrizes e inspirada em motivos de Hamlet de Shakespeare e Hamlet Machine de Heiner Müller.[16][17] Durante a pandemia de COVID-19 na Ucrânia, Sarkisian dirigiu produções que estrearam online devido a necessidade do distanciamento social.[18][19]

No ano seguinte, dirigiu a produção de KOLO-BO-RACIO que trabalhou com jovens e atores com deficiência.[20]

Prêmios[editar | editar código-fonte]

Roza foi vencedora do concurso do British Council de 2017 e conquistou a bolsa Gaude Polonia oferecida pelo Ministério da Cultura da Polônia, no mesmo ano.[20][7] Também pelo ministério polonês vencer Bolsa Internacional de Mobilidade “Pontes Culturais” e a Bolsa Artística do Presidente da Ucrânia em 2019/2020.[21] Ela também ganhou o prêmio "City of Lviv Personality of the Year 2018" na categoria de Teatro.[14]

Referências

  1. «Radio Mariia». Teatr Powszechny. Consultado em 28 de fevereiro de 2022 
  2. SAPAROV, ARSÈNE (2012). «Why Autonomy? The Making of Nagorno-Karabakh Autonomous Region 1918-1925». Europe-Asia Studies (2): 281–323. ISSN 0966-8136. Consultado em 28 de fevereiro de 2022 
  3. Blakemore, Erin (15 de outubro de 2020). «How the Nagorno-Karabakh conflict has been shaped by past empires». National Geographic (em inglês). Consultado em 28 de fevereiro de 2022 
  4. a b «Саркісян Роза | Особа | сервіс рекомендацій, заснований на думці реальних людей». Theatre.love. Consultado em 28 de fevereiro de 2022 
  5. «Постдрама: вихід із «гетто»». Збруч (em ucraniano). 11 de fevereiro de 2020. Consultado em 28 de fevereiro de 2022 
  6. a b «4.48 Psychosis (Kyiv)». British Council. Consultado em 28 de fevereiro de 2022 
  7. a b «"The time has come to treat our audience like adults," stage director Roza Sarkisyan's observation following the experience of her mobility tour to Berlin». Culture Bridges. Consultado em 28 de fevereiro de 2022 
  8. Liohn, André (28 de fevereiro de 2022). «Opinião - André Liohn: Neste momento, cidade de Lviv é o cordão umbilical entre a Ucrânia e o resto do mundo». Folha de S.Paulo. Consultado em 28 de fevereiro de 2022 
  9. «PIĘKNE, PIĘKNE, PIĘKNE CZASY / ПРЕКРАСНІ, ПРЕКРАСНІ, ПРЕКРАСНІ ЧАСИ». Teatr Polski w Poznaniu (em polaco). Consultado em 28 de fevereiro de 2022 
  10. Burnell, Emma (13 de setembro de 2019). «Beautiful, Beautiful, Beautiful Times – Close Strangers Festival». Plays To See (em inglês). Consultado em 28 de fevereiro de 2022 
  11. ««У мистецтві я шукаю іншодумців»». «Антидот» і «детокс» від «Дня». Consultado em 28 de fevereiro de 2022 
  12. «Zrobiła spektakl „Radio Mariia". Jest pewna, że „ludzie przejrzą na oczy i Kościół upadnie"». Zrobiła spektakl „Radio Mariia”. Jest pewna, że „ludzie przejrzą na oczy i Kościół upadnie”. Consultado em 28 de fevereiro de 2022 
  13. «МАКБЕТ - Театр Лесі Українки». Teatrlesi (em ucraniano). Consultado em 28 de fevereiro de 2022 
  14. a b «Great Performances in Kyiv: October 2018». Destinations (em russo). Consultado em 28 de fevereiro de 2022 
  15. «РАМТ. Официальный сайт». Ramt. Consultado em 28 de fevereiro de 2022 
  16. Creaton-Barber, Grace (28 de setembro de 2021). «H-Effect Close Strangers Festival 2021». Plays To See (em inglês). Consultado em 28 de fevereiro de 2022 
  17. «The real challenge is the arrival of the 'new normal'». Ukrainian Institute London (em inglês). Consultado em 28 de fevereiro de 2022 
  18. «Strengthening the Ukrainian Health Sector's COVID-19 Response». Banco Mundial (em inglês). Consultado em 28 de fevereiro de 2022 
  19. ««Украдене щастя» живого театру. Критики – про пандемічний театральний рік». Ukrinform (em ucraniano). Consultado em 28 de fevereiro de 2022 
  20. a b «Примірка костюмів і підготовка до вистав: актори Франківського драмтеатру розповіли про роботу під час локдауну. ФОТО/ВІДЕО». Ратуша (em ucraniano). Consultado em 28 de fevereiro de 2022 
  21. «Можливості для письменників, перекладачів і журналістів у травні». PEN Ukraine (em ucraniano). Consultado em 28 de fevereiro de 2022