Forças Armadas da Sérvia e Montenegro

Origem: Wikipédia, a enciclopédia livre.
Forças Armadas da Sérvia e Montenegro
Exército Iugoslavo
Војска Србије и Црне Горе / Vojska Srbije i Crne
(2003–2006)
Војска Југославије / Vojska Jugoslavije
(1992–2003)

Selos (1992–2003; 2003–2006)
País Sérvia e Montenegro República Federal da Iugoslávia (1992–2003)
 Sérvia e Montenegro (2003–2006)
Fundação 20 de maio de 1992 (como Exército Iugoslavo)
Forma atual Forças Armadas da Sérvia
Forças Armadas do Montenegro
Dissolvida 5 de junho de 2006
Ramos Forças Terrestres
Marinha de Guerra
Força Aérea
Sede(s) Belgrado, Sérvia, Sérvia e Montenegro
Lideranças
Presidente Svetozar Marović (último)
Primeiro-ministro Dragiša Pešić (último)
Ministro da Defesa Zoran Stanković (último)
Chefe do Estado-Maior General Ljubiša Jokić (último)
Idade dos militares 19
Conscrição Sim
Pessoal ativo 114,000 (1999)
Pessoal na reserva 400,000 (1999)
Artigos relacionados
História Conflitos
Guerra Civil Iugoslava
Classificações Patentes militares da Sérvia e Montenegro

As Forças Armadas da Sérvia e Montenegro (Servo-croata: Војска Србије и Црне Горе, Vojska Srbije i Crne Gore, [ВСЦГ / VSCG]) incluía forças terrestres com tropas internas e de fronteira, forças navais, forças aéreas e de defesa aérea, e defesa civil. De 1992 a 2003, o VSCG foi chamado de Exército Iugoslavo (Servo-croata: Војска Југославије, BJ / Vojska Jugoslavije, VJ, lit. "Exército [da] Iugoslávia"), [1] [2] criado a partir dos remanescentes do Exército Popular Iugoslavo (JNA), os militares da República Socialista Federativa da Iugoslávia. O estado remanescente, então denominado República Federal da Iugoslávia, participou das Guerras Iugoslavas com intervenção direta limitada de suas próprias forças armadas. Após o fim das guerras e as reformas constitucionais de 2003, pelas quais o estado foi renomeado como "Sérvia e Montenegro", os militares mudaram de nome em conformidade. Os militares estiveram fortemente envolvidos no combate aos separatistas albaneses durante a Guerra do Kosovo e no conflito do Vale de Preševo, e também envolveram aviões de guerra da OTAN durante o Intervenção militar na Iugoslávia em 1999.

Após a dissolução da Sérvia e Montenegro com o referendo sobre a independência montenegrina (2006), uma fração das forças armadas conjuntas foi dada a Montenegro, com a maior parte da força permanecendo na Sérvia. Montenegro herdou a marinha porque a Sérvia não tem litoral.

Organização[editar | editar código-fonte]

Exército Iugoslavo (VJ)[editar | editar código-fonte]

As Forças Armadas da Iugoslávia (VJ) foram organizadas da seguinte forma:

Forças terrestres[editar | editar código-fonte]

  • 1º Exército
    • Corpo de Novi Sad
    • Comando de Belgrado
    • Corpo de Kragujevac
    • Unidades independentes
  • 2º Exército
    • Corpo de Podgorica
    • Corpo de Užice
    • Unidades independentes
  • 3º Exército
    • Corpo de exército de Niš
    • Corpo de Leskovac
    • Corpo de Pristina
    • Unidades independentes

Marinha[editar | editar código-fonte]

  • Comando de Guerra
  • Flotilha
  • 81º
  • 83º
  • 85º
  • 108º
  • 110º
  • 82º
  • 69º
  • 367º
  • 10º
  • 27º
  • 61º
  • 223º

Força aérea[editar | editar código-fonte]

VSCG[editar | editar código-fonte]

Forças terrestres[editar | editar código-fonte]

Emblema pré-2003 das Forças Terrestres
Emblema pré-2003 da Força Aérea

Inventário[editar | editar código-fonte]

Forças terrestres[editar | editar código-fonte]

Veículos blindados

Artilharia

Defesa Aérea

Armas de infantaria

Força aérea[editar | editar código-fonte]

O inventário incluía MiG-21 (caça/reconhecimento/treinador), MiG-29 (caça/treinador), Soko J-22 (solo/reconhecimento/treinador), Soko G-2 (caça/bombardeiro/treinador), Soko G- 4 (caça/bombardeiro/alvo/treinador, Antonov An-2 (carga), Antonov An-26 (carga), Yakovlev Yak-40 (VIP), Mil Mi-8 (multifunção), Mil Mi-14 (anti-submarino), Kamov Ka-25 (anti-submarino), Kamov Ka-28 (anti-submarino), Aérospatiale Gazelle (ataque/utilidade/reconhecimento).

Marinha de guerra[editar | editar código-fonte]

Marinha de Guerra do Exército da Iugoslávia (1992–2003)
Marinha de Guerra da Sérvia e Montenegro (2003–2006)
Ратна морнарица Војске Југославије, Ratna mornarica Vojske Jugoslavije
Ратна Морнарица Србије и Црне Горе, Ratna Mornarica Srbije i Crne Gore

Emblema da Marinha de 1992 a 2003
País Sérvia e Montenegro República Federal da Iugoslávia (1992–2003)
 Sérvia e Montenegro (2003–2006)
Período de atividade Maio de 1992Junho de 2006
Marcha "Mi smo ratna mornarica!"
("Nós somos a Marinha de Guerra!")[4]
Insígnias
Insígnia
Jaque
Sede
Guarnição Kotor, Montenegro, Sérvia e Montenegro

A Marinha, oficialmente chamada de Marinha de Guerra do Exército da Iugoslávia (Servo-croata: Ратна морнарица Војске Југославије, Ratna mornarica Vojske Jugoslavije, RMVJ) de 1992 a 2003 e a Marinha de Guerra da Sérvia e Montenegro (Servo-croata: Ратна Морнарица Србије и Црне Горе, Ratna Mornarica Srbije i Crne Gore lit. 'Marinha de Guerra da Sérvia e Montenegro') de 2003 a 2006, foi baseada em Kotor e era em grande parte composta por navios herdados da Marinha de Guerra Iugoslava anterior a 1992 (Servo-croata: Југословенска ратна морнарица, Jugoslovenska ratna mornarica, lit. 'Marinha da Guerra Iugoslava'). [5] [6] Durante a Operação Força Aliada da OTAN em 1999, a Marinha assumiu o controlo da navegação civil em torno de Kotor, apesar do bloqueio da OTAN [7] e em diversas ações os navios de guerra da Marinha dispararam contra aviões da OTAN que se dirigiam para atacar alvos iugoslavos. [8] A Marinha afirmou ter abatido três UAVs sobre Boka Kotorska. As imagens dos restos de um deles foram divulgadas online. [9]

Inteligência[editar | editar código-fonte]

Experiência operacional[editar | editar código-fonte]

Estatísticas[editar | editar código-fonte]

O tanque de batalha principal M-84

Os civis aptos para o serviço militar foram estimados em cerca de 4.888.595 (estimativa de 2001). A estimativa de 2002 para as despesas militares como percentagem do PIB foi de 4,6%. Reformas significativas foram empreendidas nas forças armadas da Sérvia e Montenegro. Em 2002, a força militar servo-montenegrina contava com cerca de 117.500 soldados, apoiados por cerca de 450.000 reservas. O Exército de 100.000 homens tinha 1.500 tanques de batalha principais e 687 veículos de infantaria armados. A Marinha contava com 3.500 efetivos, dos quais 900 eram fuzileiros navais. Toda a Marinha era composta totalmente por 6 submarinos, 3 fragatas, 41 navios patrulha e costeiros e 14 “outras” embarcações. Os 14.000 efetivos da Força Aérea contavam com 192 aeronaves de combate e 72 helicópteros armados. [10]

Ramos

  • Exército ou Forças Terrestres (Kopnena vojska – KoV VSCG)
  • Força Aérea e Defesa Aérea (Ratno Vazduhoplovstvo i Protivvazdušna odbrana – RV i PVO VSCG)
  • Marinha (Ratna Mornarica – RM VSCG)

Efetivo militar – idade militar: 19 anos de idade (est. 2003)[11]

Mão de obra militar – disponibilidade: homens de 15 a 49 anos: 3.579.620 (estimativa de 2003)[11]

Mão de obra militar – apta para o serviço militar: homens de 15 a 49 anos: 3.077.660 (estimativa de 2003)[11]

Mão de obra militar – atingindo a idade militar anualmente: homens: 101.547 (estimativa de 2003)[11]

Despesas militares – valor em dólares: US$ 954 milhões (2002)[11]

Despesas militares - percentagem do PIB: 4,6% (2002. est.)[11]

Implantação internacional[editar | editar código-fonte]

O VJ esteve na Croácia até 20 de outubro de 1992. [12]

O VSCG fazia parte da MONUC, a missão da ONU no Congo. O VSCG também fazia parte da UNAMSIL, a missão da ONU na Serra Leoa.

O último chefe do Estado-Maior das Forças Armadas da Sérvia e Montenegro foi o general Ljubiša Jokić.

Ver também[editar | editar código-fonte]

Referências

  1. Biljana Vankovska (2000). «Civil-Military Relations in the Third Yugoslavia» (working paper). Copenhagen Peace Research Institute. Consultado em 15 Maio 2022. Arquivado do original em 9 Maio 2022 – via Columbia University 
  2. Judah, Tim (2000). The Serbs. [S.l.]: Yale University Press. ISBN 0-300-08507-9 
  3. "Arsenal" magazine, 15 October 2007 Arquivado em 26 março 2009 no Wayback Machine (em sérvio)
  4. «Yugoslavian Navy March | Mi smo ratna mornarica! | We are war navy!». YouTube 
  5. Hearings on National Defense Authorization Act for Fiscal Year 1993--H.R. 5006 and Oversight of Previously Authorized Programs Before the Committee on Armed Services, House of Representatives, One Hundred Second Congress, Second Session: Seapower and Strategic and Critical Materials Subcommittee Hearings on Seapower : Hearings Held February 5, March 17, 24, April 2, 9, and 30, 1992. [S.l.]: U.S. Government Printing Office. 1992. ISBN 9780160392757 
  6. Hattendorf, John B. (5 de novembro de 2013). Naval Strategy and Power in the Mediterranean: Past, Present and Future. [S.l.]: Routledge. ISBN 9781136713163 
  7. Myers, Steven Lee (5 de maio de 1999). «CRISIS IN THE BALKANS: THE BLOCKADE; Leaders of NATO Reject Proposal by General Clark to Fire on Ships That Defy Oil Embargo». The New York Times (em inglês). ISSN 0362-4331. Consultado em 21 de março de 2023 
  8. Husarska, Anna (17 de abril de 1999). «Opinion | Between Milosevic and the West, Montenegro's Balance of Fear». The New York Times (em inglês). ISSN 0362-4331. Consultado em 21 de março de 2023 
  9. «UAV REMAINS IN YUGOSLAVIA». yumodelclub.tripod.com. Consultado em 21 de março de 2023 
  10. Gligorijević, Srdjan. «The Army Reform in Serbia and Montenegro: Facts and Pitfalls» (PDF). Bundesministerium für Landesverteidigung. Defence and Security Studies Centre, G17 Institute 
  11. a b c d e f «Serbia and Montenegro: Statistics». U.S. State Department 
  12. «Last Yugoslav army troops withdrawing from Croatia». UPI 

Bibliografia[editar | editar código-fonte]

Ligações externas[editar | editar código-fonte]