Praça da Lenha

Origem: Wikipédia, a enciclopédia livre.

A Praça da Lenha (Plaza de la Leña) é uma pitoresca praça medieval situada no coração do centro histórico de Pontevedra (Espanha). É a praça medieval mais típica da cidade velha e da Galiza.

Origem do nome[editar | editar código-fonte]

A praça toma o seu nome da actividade comercial que costumava ter lugar aqui: lenha e pinhas eram vendidas na praça para abastecer os fornos de cozinha, lareiras e antigos sistemas de aquecimento das casas da cidade. [1]

História[editar | editar código-fonte]

A praça da Lenha era conhecida desde o final da Idade Média como Eirado da Leña ou Eiradiño. Esta praça era o lar de um mercado onde os habitantes das aldeias vizinhas iam vender lenha que devia ser utilizada como combustível para as cozinhas e casas da cidade dentro das muralhas. Os tropeiros locais reuniam-se ali com carroças cheias de lenha e as camponesas com os seus molhos de galhos e cestos de pinhas. [2]

Este mercado realizava-se todos os dias, sendo a segunda-feira o dia mais importante porque era o dia em que as carroças carregadas de madeira de carvalho chegavam à cidade, da que os padeiros gostavam muito de alimentar os seus fornos.

A praça foi remodelada no século XVIII, quando os dois grandes paços do lado leste, o pazo de Castro Monteagudo e o pazo de García Flórez, foram construídos.

O cruzeiro de granito do século XV no centro da praça foi ali colocado por volta de 1941, a pedido de Castelao. O cruzeiro, que tinha sido partido em várias peças, foi provisoriamente restaurado por Castelao para o seu trabalho As cruces de pedra na Galiza.

A praça foi devolvida ao seu antigo uso pedestre a 7 de Abril de 1990. [3]

Em 1998, várias cenas do filme A Língua das Borboletas, de José Luis Cuerda, foram filmadas na praça. [4]

Descrição[editar | editar código-fonte]

É uma das mais pequenas praças do centro histórico e a mais pitoresca praça medieval da Galiza. Representa por excelência a típica praça medieval da Galiza. Artistas notáveis têm feito inúmeros desenhos, gravuras, aguarelas e óleos e tem sido uma fonte de inspiração para escritores e poetas como Viñas Calvo.

A praça tem uma forma rectangular irregular. No centro da praça existe um cruzeiro de granito do século XV que veio de Caldas de Reis.

Cruzeiro e pazos barrocos.

As ruas Pasantería e Figueroa convergem para a praça. No lado leste da praça encontram-se os pazos barrocos do século XVIII García Flórez e Castro Monteagudo (agora pertencentes ao Museu de Pontevedra) ligados por uma espécie de ponte em arco de granito. Nos lados norte, sul e oeste encontram-se casas populares galegas com arcadas e galerias de madeira nos lados oeste e sul e varandas decoradas com flores nos lados norte e sul. Os andares superiores foram outrora utilizados para residências. A altura das casas varia entre um e dois andares.

Edifícios notáveis[editar | editar código-fonte]

No lado sudeste, o pazo barroco de Castro Monteagudo datado de 1760 destaca-se pela sua varanda apoiada em grandes cachorros e o pazo de García Flórez no lado nordeste destaca-se pelo seu enorme brasão de pedra com elmo e pelas estátuas de pedra nos cantos do telhado representando esperança e força.

O rés-do-chão do Pazo de Castro Monteagudo tem tido diferentes usos ao longo dos séculos, por exemplo como restaurante ou loja (como foi o caso da loja La Imperial). O restaurante La Flor esteve localizado nesta pazo durante os primeiros anos do século XX. Lá em cima ficava a escola unitária para rapazes. O edifício foi aberto ao público como parte do Museu de Pontevedra a 10 de Agosto de 1929.

O Pazo de García Flórez foi a sede da Escola de Formação de Professoras de 1881 a 1930. Foi inaugurado como um museu a 15 de Agosto de 1943.

As casas de arquitectura popular da praça foram construídas no século XVIII durante a remodelação da praça.

Cultura popular[editar | editar código-fonte]

Actualmente, a praça é dedicada ao negócio da hotelaria e restauração [5] e é parcialmente ocupada pelas mesas dos restaurantes que a rodeiam.

Em 2006, o chef basco Iñaki Bretal abriu o seu restaurante O Eirado da Leña numa das casas da praça e em 2009 o restaurante Loaira noutra das casas.[6]

Galeria de imagens[editar | editar código-fonte]

Referências

  1. «Un país mágico: Pontevedra». TVE (em espanhol). 26 de janeiro de 2020 
  2. «La Plaza de la Leña, historia y tranquilidad». Pontevedra Viva (em espanhol). 21 de março de 2018 
  3. «Peatonalización de la Praza da Leña y rúa Pasantería». La Voz de Galicia (em espanhol). 7 de abril de 2018 
  4. «La Pontevedra que enamoró a José Luis Cuerda». La Voz de Galicia (em espanhol). 5 de fevereiro de 2020 
  5. «Qué ver en Pontevedra, de paseo por sus rúas y plazas». ¡Hola! (em espanhol). 11 de setembro de 2020 
  6. «Pontevedreando…Iñaki Bretal». Diario de Pontevedra (em espanhol). 16 de outubro de 2018 

Ver também[editar | editar código-fonte]

Ver também a categoria: Praças de Pontevedra
O Commons possui uma categoria com imagens e outros ficheiros sobre Praça da Lenha

Bibliografia[editar | editar código-fonte]

  • Aganzo, Carlos (2010): Pontevedra. Ciudades con encanto. El País Aguilar.ISBN 8403509340 .
  • Fontoira Surís, Rafael (2009): Monumental Pontevedra. Diputación de Pontevedra.ISBN 8484573273 .
  • García-Braña, C. et al. (1988): Pontevedra, planteamiento histórico y urbanístico, Deputación Provincial de Pontevedra, Servizo de Publicacións, Pontevedra
  • Juega Puig, J. et al. (1996): Historia de Pontevedra. Via Láctea, A Coruña.
  • Juega Puig, J. (2000): As ruas de Pontevedra. Deputación Provincial de Pontevedra, Servizo de Publicacións, Pontevedra
  • Nieto González, Remigio (1980) : Guía monumental ilustrada de Pontevedra. Asociación de Comerciantes de la Calle Manuel Quiroga, Pontevedra.

Ligações externas[editar | editar código-fonte]