Carlos VII da Suécia

Origem: Wikipédia, a enciclopédia livre.
Carlos VII
Carlos VII da Suécia
Sinete do rei Karl Sverkersson
Rei da Suécia
Reinado 1161 a 12 de maio de 1167
Antecessor(a) Magno II
Sucessor(a) Canuto I
 
Nascimento c. 1130
Morte 12 de abril de 1167 (37 anos)
Esposa Cristina de Hvide
Descendência Suérquero II da Suécia
Casa Suérquero
Pai Suérquero I da Suécia (Sverker, o Velho)
Mãe Ulvilda
Religião Catolicismo

Carlos VII (c. 113012 de abril de 1167) – conhecido como Karl Sverkersson – foi rei da Suécia de 1161 até 1167. Era filho do rei Suérquero I (Sverker, o Velho) e sua esposa a rainha Ulvilda. Foi reconhecido como rei da Östergötland a partir de 1158, e sobre todo o reino da Suécia a partir de 1161. Foi assassinato em 1167, no castelo de Visingsö, por apoiantes de Canuto I (Knut Eriksson), da rival Casa de Érico. [1][2][3][4][5] Durante o seu reinado, a diocese de Uppsala foi elevada a arquidiocese de Uppsala. [3]

Biografia[editar | editar código-fonte]

Quando seu pai, Suérquero I, foi assassinado em 1156, Carlos o sucedeu imediatamente como soberano de Gotalândia Oriental, mas não pode sucedê-lo no trono, pois Santo Érico foi eleito para tal fim. Após a morte de Santo Érico, o poder real foi usurpado pelo príncipe dinamarquês Magno Henriksen, com quem Carlos brigou militarmente para defender seu próprio direito ao trono. Na batalha de Örebro, em 1161, Carlos venceu Magno e, após ganhar as eleições para ser soberano da Suécia, se proclamou rei dos suíones e dos gautas.

Durante o governo de Carlos, foi fundado o primeiro arcebispado da Suécia. O rei também favoreceu com doações os convento de Alvastra, Vreta e Nydala. O primeiro documento escrito conservado na Suécia, data dos tempos do rei Carlos VII.

Seu reinado se caracterizou pelos confrontos com a família de Santo Érico, que ambicionava o poder. Estes confrontos resultariam na morte do próprio Carlos, que foi assassinado na ilha de Visingö, no lago Veter, por Canuto, filho de Santo Érico em 12 de abril de 1167.

Casou-se em 1163 com a dinamarquesa Cristina de Hvide, filha de Canuto Lavardo. Sabe-se que teve um filho, herdeiro da dinastia:

Referências

  1. Lagerqvist, Lars; Nils Åberg (2004). «Magnus Nilsson». Litet lexikon över Sveriges regenter (Pequeno léxico dos regentes da Suécia) (em sueco). Boda kyrkby: Vincent. p. 13. 63 páginas. ISBN 91-87064-43-X 
  2. Melin, Jan; Johansson, Alf; Hedenborg, Susanna (2006). «Äldre medeltiden». Sveriges historia. Koncentrerad uppslagsbok, fakta, årtal, kartor, tabeller (em sueco). Estocolmo: Prisma. p. 56. 511 páginas. ISBN 9789151846668 
  3. a b Larsson, Lars-Ove (1993). «Medeltiden». Vem är vem i svensk historia. Från år 1000 till 1900 (em sueco). Estocolmo: Prisma. p. 24. 208 páginas. ISBN 91-518-3427-8 
  4. Svensson, Alex (2010). «Sverkerska och erikska ätterna». Sveriges Regenter. Under 1000 år (em sueco). Estocolmo: Svenskt militärhistoriskt bibliotek. p. 44. 159 páginas. ISBN 9789185789696 
  5. Lagerqvist, Lars O. (1976). «Karl Sverkersson». Sverige och dess regenter under 1000 år (em sueco). Estocolmo: Bonnier. p. 54. 399 páginas. ISBN 91-0-075007-7 
  6. {{citar web |url=https://project2.sol.lu.se/fornsvenska/01_Bitar/A.L5.D-Vidhem.html |título=Yngre Västgötalagen - Vidhemsprästens anteckningar |citacao=Þrættandi war Karll konongær, Swærkirs sun gamblæ. Nøt sins goðþæ faðþurs till namns. Han styrðhi Sweriki mæð spækth oc goðwiliæ, oc han tok aff ðaghum Magnus, konong fyurtandæ, i Øræbro. Æn han sialwær fæl i Wisingxsø, oc han liggær i Alwastrum hos fædþær sinum. Æn sun hans Swærkir war boren i Danmark i kiltu, oc war ømblegh hans færð. |publicado=Fornsvenska Textbanken |autor= |língua=sv |acessodata=28 de janeiro de 2024

Bibliografia[editar | editar código-fonte]

  • Lindström, Fredrik; Lindström, Henrik (2006). Svitjods undergång och Sveriges födelse (em sueco). Suécia: Albert Bonniers förlag. ISBN 91-0-010789-1 

Ver também[editar | editar código-fonte]

Ícone de esboço Este artigo sobre reis é um esboço. Você pode ajudar a Wikipédia expandindo-o.